apze 1,062 Report post Posted September 4, 2007 Historia Systemu Nazw Domenowych Raport przygotowany przez Uniwersytet Harvarda na temat historii systemu nazw domenowych. Wszystko zaczęło się w 1958 kiedy założono Agencję ds. Zaawansowanych Przedsięwzięć Badawczych - Advanced Research Projects Agency (ARPA)... 7 Stycznia 1958 - Prezydent Eisenhower domaga się funduszy na rozpoczęcie ARPA (znanego dzisiaj jako DARPA) Wczesny 1958 - ARPA zostaje utworzona Późne lata 50 - Komputerowi pracownicy naukowi na MIT wymyślają "time share" 1960 - 1965 Paul Baran, pracujący w RAND rozwinął ideę przełączania pakietów (packet switching) i skomputeryzował "sieci dystrybuowane" używając "a rapid store and forward system" zwanego też jako "routing gorącego ziemniaka". Napisał on także 11 tomów memorandów w celu namówienia oficjeli AT&T do poparcia sieci. 1961 - Z powodu braku funduszy Air Force dał ARPA'ie komputer Q- 32 w Santa Monice, Kalifornia. Lipiec 1961 - Leonard Kleinrock w MIT opublikował raport analizujący problem przepływu danych w sieciach i prezentujący idee w kwestii przełączania pakietów. Sierpień 1962 ; Pierwszym zarejestrowanym opisem towarzyskich interakcji, które mogłyby być umożliwione przez sieć była seria notatek napisanych przez J.C.R. Licklidera z MIT. 1965 ; ARPA ufundowała projekt Tom Marilla. W wyniku czego połączono komputery TX-2 w Laboratorium Lincolna w MIT z Q-32 w Santa Monice, Kalifornia. Larry Roberts z MIT został poproszony o nadzorowanie projektu. 1965 ; Air Force zgodziło się ufundować sieć Barana. Pentagon pracę kierowania siecią daje jednakże DCA. Baran woląc nie widzieć jak jego sieć ginie z rąk ekspertów od konwencjonalnych środków łączności rezygnuje z funduszy. 1965 ; Marill rozwinął zbiór procedur mających na celu wysyłanie informacji tam i z powrotem znany także jako protokół wiadomości. Wiosna 1966 ; Donald Watts Davies, pracujący dla NPL, wygłosił publiczny wykład na temat jego niezależnie rozwiniętej idei przełączania pakietów (i dał przełączaniu pakietów jego nazwę). Późny 1966 ; Roberts wymyśla ARPANET. Wczesny 1967 ; Spotkanie głównych badaczy ARPA'y w Ann Arbor, Michigan. Roberts (dyrektor IPTO) wysunął ideę sieci komputerowej. Wes Clark przedstawił ideę podsieci: małe, identyczne komputery wszystkie wzajmenie połączone IMPami ; interface message processors. Engelbert zgłosił się na ochotnika do Sieciowego Centrum Informacyjnego (NIC). 1967 ; Roberts opublikował referat na temat ARPANETu. Koniec 1967 ; Odbyła się konferencja The Association for Computing Machinery w Gatliburgu, Tennessee. Roberts zaprezentował swój pierwszy referat na temat ARPANETu i usłyszał o pracy jaką wykonał zespół Donalda Davies’a w NPL oraz Paul Baran w RAND. Wczesny 1968 ; Roberts i Baran spotykają się. Roberts wybiera 4 pierwsze IMP miejsca. Lipiec 1968 ; Wspólnota powołana przez Robertsa oraz DARPA'ę oczyszciła ogólną strukturę i specyfikacje dla ARPANETu tak jak to opisano w Prośbie o Propozycje (RFP) na temat budowania sieci IMP. Prośba ta była wysłana do 170 firm. Lato 1968 ; Spotkanie absolwentów Informatyki w Santa Barbarze, CA. Ta grupa wschodzących informatyków, która później stanie się znana jako Grupa Robocza Do Spraw Sieci - Network Working Group (NWG) zaczęła rozmyślania na temat połączeń typu host-to-host. Grudzień 1968 ; W odpowiedzi na RFP, grupa Bolt Beranek and Newman (BBN) wygrywa kontrakt mający na celu rozwój IMPów i sieci IMPów. 7 Kwietnia 1969 ; Steve Crocker rozprowadził pierwszą Prośbę O Komentarze - Request for Comments (RFC) zatytułowany Host Software, który omawiał sprawy poruszone na spotkaniu w 1968 w Santa Barbarze i kolejnych spotkaniach. Wiosna 1969 ; Eksperci komputerowi UCLA otrzymali raport 1822 BBNa ; zbiór specyfikacji potrzebnych w celu połączenia hostów do IMPów. Eksperci komputerowi UCLA, którym przewodził Mike Wingfield rozpoczęli budowanie interfejsu typu host-to-IMP. 30 Sierpnia 1969 ; BBN zainstalował pierwszego IMPa w UCLA i w ciągu kilku godzin od pojawienia się, IMP i Sigma - 7 przekazywały dane tam i z powrotem. 1 Października 1969 ; Drugi IMP pojawił się w SRI (w Uniwersytecie Stanforda); dwuwęzłowa sieć została utworzona. 1 Listopada 1969 ; Trzeci IMP został zainstalowany w UC Santa Barbara. 1 Grudnia 1969 ; Czwarty IMP został zainstalowany w Uniwersytecie Utah. Grudzień 1969 ; Spotkanie NWG w Salt Lake City. NWG wymyśliło Telnet ; standard protokołu komunikacyjnego do obsługi odległego terminala w architekturze klient-serwer. Koniec 1969 ; Cztery hosty zostały połączone razem i utworzyły pierwotny ARPANET. 1969 ; ALOHANet konstruuje sieć używającą w celu transmisji drogi satelitarnej. Wczesne lata 70te ; ARPA używa satelitów telekomunikacyjnych aby stworzyć SATNet ; międzynarodową sieć. Styczeń 1970 ; Bob Kahn i Dave Walden z BBN lecą do LA aby przetestować sieć. Jest to spowodowane tym iż Kahn obawia sie, iż może dojść do błędu niewydolności i reassembly lockup. Obawy Kahn’a potwierdzają się. W czasie powrotu do Cambridge, MA Kahn siada do pracy razem z Crowtherem by rozwiązać potencjalny problem. Późny Marzec 1970 ; Pierwszy wewnątrzkrajowy obwód został zainstalowany, łącząc komputer UCLA z BBN. Wiosna 1970 ; Serce zespołu BBN wynalazł zdalne utrzymanie i diagnostykę, które umożliwiało rozwiązywanie problemów i okazyjne naprawianie IMPów przez zdalne sterowanie. Lato 1970 ; IMPy zostały umieszczone w MIT, RANDzie, System Development Corp., i Harvardzie. AT&T zamienił odsyłacz między BBN i UCLA odsyłaczem między BBN i RANDem, i dodał jeden między MITem a Uniwersytetem Utah. Listopad 1970 ; BBN ulepszyło istniejące Centrum Kontroli Sieci oraz uczyniło Alexa McKenziego jego dyrektorem. Grudzień 1970 ; Grupa Robocza Do Spraw Sieci (NWG) pracując pod kierownictwem Steva Crockera ukończyła pierwotny protokół Host-to- Host sieci ARPANET, nazwany Protokołem Kontroli Sieci - the Network Control Protocol (NCP). Koniec 1970 ; Carnegie-Mellon University oraz Case Western Reserve University zostały połączone z siecią. Wczesny 1971 ; BBN rozwinął terminal IMP ; znany jako TIP ; który pozwolił uzytkownikom logować się do sieci bez konieczności używania komputera hosta. Środek 1971 ; Kahn i Al Vezza razem z grupą 8 głównych pracowników badawczych rozpoczęli planowanie publicznej demonstracji ARPANETu, która miała mieć miejsce na pierwszej Międzynarodowej Konferencji Komunikacji Komputerowej (ICCC) Późne Lato 1971 ; Pierwsze 4 elementy dostawy TIPów zostały dostarczone do BBN. Jesień 1971 ; 3 TIPy działały w sieci. ARPANET miał 19 węzłów. Wczesny 1972 ; Kilka następnych IMPów Honeywella i TIPów zostało dodanych do sieci. Wczesny 1972 ; Jon Postel został wydawcą RFCów. Wczesny 1972 ; Ray Tomlinson tworzy program do przesyłania imejli. To on był twórcą i wprowadził znak @ obecny w adresach poczty elektronicznej. Wczesny Lpiec 1972 ; NWG zakończył ulepszanie Protokołu Przesyłania Plików - File Transfer Protocol (FTP), który został opublikowany jako RFC 354. Sierpień 1972 ; Trzecia wewnątrzkrajowa linia została dodana. ARPANET składała się z 29 węzłów. Październik 1972 ; Kahn razem z innymi ekspertami komputerowymi przeprowadza z dużym powodzeniem i rozmachem publiczną demonstrację działania sieci ARPANET na pierwszych ICCC w Waszyngtonie, DC. 1972 ; Kahn wprowadza ideę otwartej architektury sieciowej. 1973-1975 ; ARPANET wzrastał w przybliżeniu jeden węzeł na miesiąc. 1973 ; Kahn i Vint Cerf połączyli siły aby rozwinąć nową wersję protokołu NCP, która to wersja mogłaby spełnić oczekiwania otwartej architektury sieciowej. Ten protokół zostanie ostatecznie nazwany Transmission Control Protocol/Internet Protocol (TCP/IP). Wiosna 1973 ; Cerf and Kahn sfinalizowali ramę koncepcyjną w celu utoworzenia sieci dla sieć. Ta rama została oparta na idei komputera portiera pomiędzy dwoma sieciami. Ten portier byłby hostem dla każdej sieci. Późna Wiosna i Lato 1973 ; Cerf and Kahn rzucili wyzwanie opracowania szczegółów absolwentom Informatyki ze Standford. Wrzesień 1973 ; Cerf i Kahn prezentują swój referat na temat protokołu host-to-host Międzynarodowej Grupie Roboczej do spraw Sieci (INWG) w Uniwersytecie Sussex w Brighton. 1973 ; Larry Roberts napisał pierwszy program zarzadzający imejlami, nazwany RD. 1973 ; Debata na temat czy kod źródłowy ma być otwarty czy zamknięty zaczęła się po odmowie BBN udostępnienia kodu źródłowego IMP. Po naciskach ze strony DARPA'y, BBN w końcu zgodziło się udostępnić kod źródłowy. 1973 ; Bob Metcalf z Xerox Park opracował krótkodystansową sieć nazwaną Ethernet. Maj 1974 ; Opublikowany został referat Cerfa i Kahn’a pt. A Protocol for Packet Network Intercommunication. Kwiecień 1975 ; Tel Myer i Austin Henderson z BBN opublikowali listę standardowych nagłówków jako RFC 680 zatytuowany Message Transmission Protocol. RFC 680 wywołał debatę nazwaną Wojnami Nagłówkowymi. Wojny toczyły się wokół tego co właściwie należało do nagłówka. Społeczność inżynierów komputerowych podzieliła się na dwie frakcje: Ci za długimi nagłówkami i ci za krótkimi nagłówkami. 7 Czerwca 1975 ; Steve Walker (kierownik programu ARPA) zaproponował utworzenie Message Services Group (ochrzczona MsgGroup) w celu opracowania tego co jest obowiązkowe, to znaczy miłe w usługach wysyłania wiadomości, a co nie jest pożądane". Lato 1975 ; ARPANET przeszedł pod kontrolę Wojskowej Agencji Łączności (Defence Communications Agency - DCA) 1975 ; John Vittal napisał program przesyłający imejle nazwany MSG, który odwrotnie niż program RD, mógł poradzić sobie z wieloma imejlami. Ten program był także pierwszym, który używał komendy ODPOWIEDZ. 1975 ; Yogen Dalal, bazując na raporcie Cerfa/Kahna z 1974 stworzył listę specyfikacji złącza. 1976 ; Pierwszą komputerową grą przygodową stworzył Will Crowther. Później w 1976, Don Woods spytał się Crowthera czy może poprawić swoją grę. Gdy poprawki zostały zrobione, Przygodówka została umieszczona na komputerze laboratoryjnym w Stanford AI. Crowther i Woods zachęcili piracenie Przygodówki wyrażając ideę, że rozwój oprogramowania jest otwarty - i z tego powodu każdy może dodać coś od siebie do niego. 1976 ; Pojawia się pierwszy komercyjny program do wysyłania imejli. Tym programem był COMNET firmy The Computer Corporation of America. Kosztował on $40,000 dolarów. Nastąpił po nim program MESSENGER firmy On-Line Software International, który kosztował $18,000. Jesień 1976 ; Prezydencka kampania Jimmy'iego Cartera była pierwszą, która użyła imejla. Carter zyskał sobie przydomek computer driven candidate (kandydat napędzany komputerem). 12 Maja 1977 ; Ken Pogran, John Vittal, Dave Crocker i Sustin Henderson opublikowali więcej niż 20 stron specyfikacji do A Proposed Official Standard for the Format of ARPA Network Messages, jako RFC 724. Ta propozycja była szeroko krytykowana. Październik 1977 ; Cerf, Kahn i kilku innych zademonstrowało pierwsze trzy programy sieciowe. Były to: Packet radio, ARPANET i SATNET. Listopad 1977 ; Zespół RFC 724 poprawił wcześniejszą propozycję i opublikował poprawkę jako RFC 733. Poprawka napotkała na obawę gdyż nie była kompatybilna z najbardziej popularnym programem wysyłającym imejle ARPANETu - MSG. 1977 ; Paul Baran i Dave Farber byli współautorami pierwszego referatu napisanego przez imejl z autorami, którzy znajdowali się 500 mil dalej. 12 Kwietnia 1979 Kevin MacKenzie, motywowany uczuciem, iż imejl był zbyt bezosobowy, stworzył pierwsze emotikony, które później zasymiluje cyberkultura. Wczesny 1978 ; TCP został rozbity na dwie części: TCP ; którego zdaniem było rozbijanie na kawałki i ponowne składanie wiadomości, i IP ; odpowiedzialnego za routing. Tak też TCP stało się TCP/IP. Maj 1979 ; Narodowy Funduszu Nauki (The National Science Foundation - NSF) zasponsorowało spotkanie, którego celem była rozmowa na temat możliwej nowej sieci nazywanej Computer Science Research Networks (CSNET). Wczesne lata 80te - Uniwersytety chciały podłączyć swoje Sieci lokalne (Local Area Networks - LANy) do Internetu. Ethernet sprawił, iż to życzenie stało się możliwe do spełnienia i w rezultacie networking rósł jak grzyby po deszczu. Lato 1980 ; Zarząd NSF zdecydował się zainwestować 5 milionów dolarów w CSNET. 1981 ; Bill Joy, z Uniwersytetu Berkley, otrzymał fundusze od ARPA w celu zintegrowania TCP/IP do Berkeley'owskiej wersji UNIXa . Sierpień 1982 ; Jon Postel i inni w MsgGroup zdecydowali się utworzyć oddzielny protokół do transferu imejli. Rezultatem tej decyzji był Simple Mail Transfer Protocol (SMTP). 1982 ; Joy utworzył zespół z dwoma z absolwentami Stanfordzkiej Szkoły Biznesu. Zespół powstał by założyć firmę nazwaną Sum Microsystems, która sprzedawała silne komputerowe stacje robocze z wersją systemu UNIX, opracowaną na Uniwersytecie Berkley, zawierającą wbudowaną implementację protokołów TCP/IP. Te stacje robocze pomogły ponownie ogromnie spopularyzować TCP/IP. 1 Stycznia 1983 ; ARPANET przeszedł ze standardu NCP na TCP/IP. Do Czerwca 1983 ; Więcej niż 70 stron było połączonych z CSNETem. Listopad 1983 ; Szybkie rozrastanie się internetu powodowało ogromne problemy w księgowości. Aby rozwiązać ten problem grupa w skład, której wchodzili Jon Postel, Paul Mockapetris i Craig Partrige opublikowała RFC 882. To RFC utworzyło system nazw domenowych (DNS) aby uczynić poruszanie się w Internecie łatwiejszym. Dzieki DNSowi użytkownicy mogą wpisywać w polu adresu internetowego nazwy takie jak USC-ISIF zamiast 10.2.0.52.. Każdy adres miałby mieć informacje od specyficznych do generalnych. 1983 ; DCA zdecydowało, że ARPANET był zbyt obszerny aby utrzymać standardy wysokiego bezpieczeństwa. Dlategoteż, ARPANET został podzielony na dwie sieci: MILNET (strony zawierające niesklasyfikowane wojskowe informacje) i ARPANET (strony przeznaczone dla komputerowej wspólnoty badawczej). Październik 1984 ; RFC 920 zakłada 7 funkcjonalnych "domen najwyższego poziomu" (generic top level domains - gTLDs, włączając .com, .net, .org i .gov). Celem tego działania było dostarczenia miejsc na domeny korporacjom, organizacjom non- profit, szkołom, sieciom, ministerstwom rządu i siłom zbrojnym USA. 1985 ; DARPA naciska na użytkowników Internetu aby stosowali adresy DNSu. 1985 ; Używając 5 nowych centrów superkomputerowych, NSF zbudował sieć szkieletową, nazwaną NSFNETem w odpowiedzi na zainteresowanie wyrażone przez pracowników naukowych nie zajmujących się Informatyką. NSF zgodził się podłączyć samoorganizujące się regionalne sieci do sieci szkieletowej. 1985 ; Po tym jak Bob Kahn odszedł, DARPA zdecydowała, że ARPANET był przestarzały w porównaniu z szybszym NAFNETem i dlategoteż zdecydowała się zamknąć ARPANET. Styczeń 1986 ; Po spotkaniu na szczycie, przedstawiciele sieci zdecydowali, że system DNS może i będzie działać. Do 1986 ; Ogromna większośc amerykańskich wydziałów informatyki a także wiele prywatnych korporacji było podłączonych do CSNETu. Listopad 1987 ; RFC 1020 przekazuje kontrolę nad numerami Protokołu Internetowego z rąk Jona Postela i ISI do rąk Sieciowego Centrum Informacyjnego (NIC) w SRI International. Pierwszy transfer aktywności DNS do prywatnego sektora. 1988 ; Rząd USA wybiera Open Systems Interconnection (OSI) a nie TCP/IP na nowy standard. 1989 ; ARPANET przekazał pochodnię NEFNETowi i regionalnym sieciom, i przestał istnieć. Wrzesień 1991 ; RFC 1261 przekazuje NIC Systemom Rządowym - Government Systems, Inc., w dokumencie napisanym przez pracowników Rozwiązań Sieciowych - Network Solutions (NSI). 1 Stycznia 1993 ; NSI i Narodowy Fundusz Nauki (National Science Foundation - NSF) podpisują Porozumienie o Współpracy przyznający NSI uprawnienia do zarządzania rejestracjami i bazami danych w DNS. Porozumienie ma wygasnąć 9/30/98. 22 Października 1996 do 1 Maja 1997 ; Międzynarodowy Komitet do spraw Internetu (The Internet International Ad Hoc Committee - IAHC; IAHC to koalicja uczestników między innymi ISOC, IANA, ITU i WIPO) formuje się w celu zarekomendowania strategii i zmian proceduralnych dla administrowania gTLDami. 28 Lutego 1997 ; IAHC wydaje generic Top Level Domains Memorandum of Understanding (gTLD-MoU) jako jej rekomendacje strategii DNS; IAHC urządza spotkania robocze i namawia sygnatariuszy do Memorandum. 1 Maja 1997 ; 80 organizacji podpisuje gTLD-MoU i IAHC rozwiązuje się. Ci, którzy nie zgdadzali się na gTLD-MoU twierdzili, iż obchodzi ono struktury zarządzania i że nie udaje mu się ochraniać osób fizycznych/smallbiznesów w strategii internetowej bazy danych. Istnieje dalsza obawa dotycząca centralizacji władzy nad DNS w rękach nierządowej organizacji. 30 Stycznia 1998 ; Departament Handlu publikuje proponowane oświadczenie dotyczące strategii, znane jako Green Paper. Jego celem jest polepszenie technicznego zarządzania nazwami i adresami Internetowymi. Elementy gTLD-MoU są włączone. 5 Czerwca 1998 ; W odpowiedzi na otrzymane komentarze dotyczące Green Paper, Departament Handlu publikuje oświadczenie dotyczące strategii, znane jako White Paper, wzywające do zakończenia bezpośredniego federalnego wspierania usług koordynacji nazwy i adresu Internetowego. Wzywa ono także aby stworzyć "Newco", które przejmie DNS. Wiele z obaw podniesionych w debacie gTLD-MoU znowu się pojawia. Lipiec/Sierpień 1998 ; Międzynarodowe Forum na temat White Paper urządza serię spotkań dookoła świata by zaadresować sprawy pozostawione otwartymi w White Paper. Te sprawy to: dispute resolution i utworzenie nowych rejestrów. 21 Listopada 1998 ; Internetowa Korporacja ds. Nadawania Nazw i Numerów (The Internet Corporation for Assigned Names and Numbers - ICANN) dołącza z celem otrzymania opisu jako "Newco". 25 Listopada 1998 ; Departament Handlu USA (United States Department of Commerce) podpisuje Memorandum of Understanding (MoU) z ICANNem uznający ICANN jako Newco co było wymagane w White Paper. Zrodlo: http://www.domainnews.com/general/20070902...in-name-system/ 1 Share this post Link to post Share on other sites